Over een week vertrek ik naar de jungle.... Wat spannend. Ik heb er heel veel zin in. Natuurlijk moet ik eerst nog heel veel gaan voorbereiden. Omdat ik naar het Amazonegebied in Brazilië ga moet ik me ook laten inenten. Dit is niet verplicht, maar wel verstandig. Ik moet een prikje voor hepatitis À en DTP (difterie, tetanus,pokken). Ook moet ik op reis malariatabletten slikken voor de malariamug. Ik ben voor de voorbereiding van de reis al druk op het internet aan het lezen. Zo ben ik te weten gekomen dat een ander woord voor jungle, regenwoud is en dat het grootste regenwoud van de wereld in Brazilië ligt. Daar ga ik heen, wauw.
Voor de zekerheid ook nog maar opgezocht wat voor dieren ik kan tegenkomen. Ik kan maar beter goed voorbereid zijn daarop. Ik heb gelezen dat er gevaarlijke dieren zijn zoals poema's, tijgers, spinnen, krokodillen en luipaarden. Maar er zijn ook leuke en mooie dieren zoals vogels, apen, panda's, orang-oetangs en tapirs.
De afgelopen 2 dagen heb ik me nog verder voorbereid op mijn spannende reis. Ik ben er achter gekomen dat het daar heel erg warm is. Elke dag is het rond de 20 graden celcius,het regent er ook heel veel. Daarom heet het ook wel regenwoud. Volgens deskundigen leven er in het woud wel 75.000 verschillende soorten bomen op één vierkante meter. Er leven ook veel insecten, maar liefst 2 en een half miljoen.
Dit filmpje heb ik bekeken om me op de reis voor te bereiden
Het is zo ver ik ga naar het regenwoud! Mijn kaartjes zijn gekocht nu op het vliegveld mijn koffer in leveren. Mijn rugzak mag gewoon mee in het vliegtuig. In het vliegtuig is er van alles te doen zoals tv kijken en spelletjes. Ik vermaak mij goed. In een mum van tijd ben ik er. Het was buiten super warm en benauwd. Ik was meteen kletsnat van het zweet. Met de taxi ga ik naar de rand van de jungle en met een helikopter word ik midden in de jungle gedropt. Daar stond ik dan, alleen. Toen dacht ik: "O nee hè, ik ben mijn koffer op het vliegveld vergeten". Ik baalde als een stekker, maar gelukkig heb ik wel mijn rugzak bij me. Daar zit gelukkig deze pen en mijn dagboek in en wat losse vellen papier. Ik heb mezelf voorgenomen om maar eerst een hut te bouwen. Ik ga op zoek naar takken,grote bladeren en een grote boomstam om op te zitten.
(3 uur later) Mijn hut is eindelijk af. Het begint al een beetje te schemeren. Ik ga snel mijn eten zoeken voor dat het helemaal donker is. Ik besluit om besjes te zoeken en bananen en hopelijk zijn er ook kokosnoten en wat sinaasappels voor de ochtend. Helaas heb ik alleen maar 1 banaan gevonden. Ik kan echt nergens eten vinden. Wat moet ik nou doen? Ik heb maar 1 banaan! Ik zoek nog wat stenen en wat takken voor een lekker warm kampvuur. Ik vind een paar takken en wat blaadjes om het vuur aan te maken. Ik heb de stenen in een kringetje gelegd en leg het hout er in. Ik probeer al 5 minuten het vuur aan te maken, maar het lukt maar niet. In mijn rugtas had ik gelukkig nog wat vuursteentjes verstopt. Yes, eindelijk lukt het om het vuur aan te krijgen. Helaas is de hut nog niet helemaal klaar. Ik moet nog een bed maken om te slapen. Het bed maakt ik van een paar bamboe takken en wat stro. Het stro is helaas nat omdat het hier zoveel regent. Ik ga eerst maar wat eten. Nou, echt eten is het niet. Bah, die ene banaan is niet eens lekker. Brr, nu word het echt super donker. Ik kan niks meer zien. Ik hoor de mooie geluiden van de vogels en ik kijk naar de mooie sterrenhemel. Ik had nog een paar takken over. Met mijn zakmes, die ook toevallig nog in mijn rugzak zit, ging ik de takken slijpen zodat het een soort speren worden om me te kunnen verdedigen tegen de gevaarlijke dieren. Die zijn er hier heel veel. Toen ik dat af had, ging ik slapen. Het bed ligt niet echt lekker, maar ik ben super moe dus ik val snel in slaap. Midden in de nacht word ik wakker van een geluid. Wat zou dat zijn een leeuw of misschien een tijger of andere gevaarlijke dieren? Ik kruip uit mijn hut en ga met mijn speer in mijn hand kijken of het wel een dier is. Ik vind het wel eng om uit mijn hut te gaan en ben eigenlijk best wel bang. Voorzichtig gluur ik naar buiten en zie niks, ik loop wat veder naar buiten en hoor plotseling een hele harde brul . Ik schrok me rot en ik sta oog in oog met een leeuw! Ik ren zo hard als ik kan weg. Oh wat dom, ik kijk achterom of ik de leeuw zie en boem ik bots tegen een boom. Ik werd duizelig en zie sterretjes en ik lig de hele nacht bewusteloos in de donkere jungle.
In de ochtend word ik wakker in een hele grote tent boven in de bomen. Ik zie nog niet veel maar beetje bij beetje kan ik steeds beter zien. Ik zie een man. Hij is klein en dik. Ik vroeg de man waar ik ben. De man vertelt mij dat hij mij bewusteloos in het bos zag liggen. Ik heb je daarom meegenomen naar mijn tent. Ik ben Bo De Kale. Hoe heet jij. Ik stel me aan hem voor. Wel fijn om iemand te ontmoeten die toevallig ook Nederlands spreekt. Bo vertelt me dat ik voorlopig maar even moet rusten. Ik maak wel wat eten voor je. Hij komt terug met een bakje met allemaal wormen erin. Hij zegt me dat ik daar erg van op knap. Ik neem een hapje en spuug het gelijk uit . Bah wat goor. Bo is verbaast dat ik het niet lekker vind.
Ik ga proberen een stukje te wandelen en zie ineens een paar kokosnoten liggen. Ik neem de kokosnoten mee en ga weer terug naar Bo. Bo heeft heerlijk wat drinken klaargemaakt van de kokosnoten die ik heb gevonden. Ik drink het op en voel me gelijk weer beter. Ik besluit om de komende paar dagen bij Bo te blijven wonen. Hij heeft tenminste een veilige hut hoog in de bomen, dus veilig voor alle gevaarlijke dieren.
Ik loop naar beneden en pak één van mijn speren om te gaan jagen. Ik kom bij een leeg stuk jungle. Alle bomen zijn weg. Ik zie een paar mensen staan en loop er naar toe. Ik vraag ze wat dit allemaal is. We weten toch allemaal dat de jungle zo belangrijk is, anders krijgen we geen zuurstof! De mannen gaan gewoon door met kappen. Ergens verderop zie ik nog een groepje mensen staan met een spandoek WNF en Greenpeace. Ik loop er naar toe en vraag aan hen wie zij zijn en wat zij doen. Wij zijn de groep mensen die zorgen dat er nog wel jungle overblijft want het is allemaal belangrijk voor ons anders krijgen we geen zuurstof. Wij demonstreren hier tegen het kappen van de bomen. FSC hout is wel goed voor de natuur want als de mensen dan bomen kappen planten ze er ook weer nieuwe bij.
Ik loop het bos weer in en hoor wat. Ik krijg plotseling het gevoel dat er iemand naar mij kijkt. Op eens komt er een groot monster uit de bosjes. Hij heeft enorme scherpe tanden, grote poten en een hele ruwe huid. Hij komt steeds dichterbij en sprong ineens boven op me. Hij deed zijn grote bek open en net voordat hij zijn tanden in mij wilde zetten, viel hij dood neer. Ik zag ineens dat Bo er staat. Hij heeft één van mijn speren naar het beest gegooid. Ik kan me maar niet bewegen omdat dat grote beest op mij ligt.Bo trekt mij onder het beest vandaan. Hij leert mij dat als je iets niet vertrouwt dat je dab in de kroonlaag van de bomen moet klimmen. Ik vraag hem wat de kroonlaag is. Bo legt uit dat dat de toppen van de bomen zijn. Daar leven ook veel apen. We lopen (en ik strompelde) weer terug naar de hut. Net voor de hut staat een prachtig hert. Ik pak mijn speer gooi deze richt het hert. Yes,raak! Voor de rest van de week heeft Bo nu lekker veel eten. Het is bijna donker. We maken een vuurtje en bakken een heerlijk stukje hert. Het was super lekker. Opeens denk ik terug aan die bouwvakkers. Ik had ze moeten vragen hoe ik uit de jungle kan komen. Wellicht zijn ze er morgen nog dan kan ik het vragen. Ik ga slapen. Fijn dat Bo een lekker bed voor me heeft gemaakt.
De volgende ochtend word ik wakker en is Bo plotseling verdwenen. Ik ga de hut uit om hem te zoeken, maar Bo is nergens te vinden. Ik besluit om te gaan kijken of de bouwvakkers er nog zijn. Die zijn er helaas ook niet meer. Ik zie nog wel midden op de open plek een panda liggen en loop er naar toe. Het is helemaal geen panda maar een spandoek van de dierenbeschermers van de vorige dag. Ook die zijn nergens te bekennen. In gedachten loop ik weer terug naar de hut van Bo.
Ik moet toch maar eens gaan bedenken hoe ik hier uit de jungle kan komen. Bo is nog steeds niet terug bij de hut. Er zijn alleen maar twee aapjes. Ik ga naast de aapjes zitten. Ik voel dat de aapjes me iets willen vertellen maar ik weet niet wat. De aapjes slingerden weg. Ik loop snel achter ze aan en uiteindelijk stopten ze bij een rivier. De aapjes wijzen met hun kleine vingertje naar een vlot om de rivier over te steken. Ik spring op het vlot en vaar de rivier over. De aapjes zij ook via de bomen naar de overkant komen slingeren. Ze wijzen naar de struiken. Bo zal daar toch niet liggen, dacht ik. Ik kijk in de struiken en zie daar wel een man liggen maar het was niet Bo. Het is een andere man zo te zien.
Maar wat is er met hem gebeurt. Ik schud de man wakker en neem hem mee naar de hut. Gelukkig heeft de man geen bloed. De man word wakker en vraagt om hulp. Ik vraag wat er met hem is gebeurt. Hij vertelt me dat hij uit de boom is gevallen, tijdens een onderzoek voor speciale vogels. Hij schrok zo van een grote roofvogel die ineens rakelings langs zijn hoofd vloog. Gelukkig heeft hij niets gebroken. Ik vraag of ik nog iets kan doen voor hem. Hij zegt dat dat niet hoeft. Hij gaat even goed uitrusten om weer snel op de been te zijn.
De man die ik heb gered heet Hans. Hij is een vogelspotter. Hij reist de hele wereld af op zoek naar zeldzame vogels en maakt dan foto's en filmpjes van ze voor tv enzo. Hans vertelt mij ook dat hij weet hoe we uit de jungle kunnen komen. Hij heeft namelijk een soort van plattegrond. Niet ver van de hut van Bo is er een klein vissersdorpje waar nog inheemse mensen wonen. Deze groep mensen kunnen je met de boot naar een groter dorp varen en vanuit daar kan je op een klein vliegtuigje stappen dat je naar het grote vliegveld vliegt. Hans zegt dat hij er mij naar toe kan brengen en met me meegaat. Dat is een fijn idee. Ondertussen is Bo ook weer teruggekomen. Die vindt het wel erg jammer dat ik weg ga. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een enorm spannend avontuur heb beleeft, maar dat ik toch wel blij ben dat ik weer naar huis kan. Weer heerlijk al het lekkere eten en het luxe leven om me heen!
